اولین تولید میگوی آبی (litopenaeus stylirostris)در تایلند از مولدین SPF

اولین تولید میگوی آبی (litopenaeus stylirostris)در تایلند از مولدین SPF
ترجمه : علی قوامپور

در هفته گذشته خبری در گروه میگو سایت YAHOO (Yahoo Shrimp Group) به نقل از نشریه اینترنتی Srimp Newsمنتشر گردید که حواشی و بحث های مفصلی که پیرامون آن شد شاید از خود خبر جالب تر باشد.
اینکه شکل این مطلب بیشتر شبیه گزارش است تا یک مقاله ،بیشتر به این دلیل می باشد که کاربران سایت که بخش زیادی از آنان بالطبع دست اندر کاران تکثیر و پرورش میگوی کشور هستنداولاً با تجربیات جدید در کشورهای دیگر آشنا شده و ثانیاً به نتایج صرف یک پروژه (هرچند اجرائی)بسنده نکرده و به حواشی آن دقت بیشتری مبذول نمایند.

خبر در خصوص تولید میگوی آبی(Litopenaeus stylirostris)در تایلند بود .
کشور تایلند درنظر دارد وابستگی صنعت تکثیر و پرورش میگوی خود را به گونه لیتوپنئوس وانامی که در حال حاضر حدود 99درصد از کل میگوی پرورشی در این کشور را از آن خود نموده، کاهش دهد.

در این راستا، در ژانویه 2010مؤسسه آبزی پروری High Health(هاوائی-آمریکا)که در زمینه تأمین مولدمورد نیاز بسیاری از مراکز تکثیر میگو در سراسر جهان فعال است،تعدادی مولد SPFاز گونه لیتوپنئوس استایلی روستریس را به مرکز تکثیر واقع در فوکت تایلند منتقل نموده و پست لارو تولیدی این مولدین در مزرعه پرورش میگو در Phang-nga ذخیره سازی شدند.صید استخر یاد شده در تاریخ 11سپتامبر 2010 انجام شده و نتایج به شرح زیر بوده است:

نتایج اولین تولید میگوی استایلی روستریس در تایلند
مساحت استخر(متر مربع)	3200
نوع بچه میگوی ذخیره سازی شده	SPF گونه استایلی روستریس
تعداد میگوی ذخیره سازی شده(قطعه)	300000
تراکم ذخیره سازی(قطعه در متر مربع)	94
روز پرورش(DOC)	140
متوسط وزن میگوی صید شده(گرم)	33
متوسط رشد روزانه(گرم)	0.24
میزان صید(کیلوگرم)	7200
متوسط تولید در هکتار	22.5
FCR	2.23
ارزش محصول(به دلار)	54.545
سود خالص(دلار)	34693

Jim wyban مدیر این مؤسسه معتقد است نتایج حاصله مشابه نتایجی است که تیم وی در هاوائی گرفته اند.

همانگونه که ذکر شد این گزارش جرقه ای بود تا بحث پیرامون گونه استایلی روستریس و برخی محدودیتها و البته مزایای آن در گروه میگو شعله ور شود،موضوعی که هنوز نیز تداوم دارد.

ابتدا لازم است اطلاعات مختصری در خصوص این گونه عنوان شود:
گونه لیتوپنئوس استایلی روستریس (Litopenaeus stylirostris) بومی سواحل اقیانوس آرام در منطقه آمریکای مرکزی تا جنوبی از مکزیک تاپرو بوده و تقریباً در همان مناطق زیست میگوی لیتوپنئوس وانامی زندگی میکند با این تفاوت که بجز در سواحل نیکاراگوئه در سواحل بقیه کشورها در محدوده ذکر شده غالبیت با گونه استایلی روستریس است.

این گونه در بعضی موارد در مقایسه با لیتوپنئوس وانامی مزایا و معایبی به شرح ذیل دارد:

مزایا	معایب
سرعت رشد گونه استایلی روستریس با گونه وانامی تقریباً یکسان است با این تفاوت که وزن نهائی این گونه در شرایط پرورش از وانامی بالاتر است.	گونه استایلی روستریس نسبت به وانامی مهاجم (قلمرو طلب) تربوده و به همین دلیل در تراکم بالای پرورش آن محدودیت وجود دارد.
امکان پرورش گونه لیتوپنئوس استایلی روستریس در دماهای پائینتر از محدوده تحمل لیتوپنئوس وانامی نیزوجود دارد.	محدوده تحمل شوری توسط گونه استایلی روستریس نسبت به لیتوپنئوس وانامی کمتر است.
مقاومت استایلی روستریس نسبت به ویروس سندرم تائورا(TSV)بسیار بالاست.	میزان پروتئین جیره در غذای لیتوپنئوس استایلی روستریس نسبت به وانامی بیشتر بوده و گونه وانامیFCR پائینتری نیز نسبت به استایلی روستریس دارد.

برخی از این مزایا و معایب در بحث هائی که به دنبال گزارش پرورش این گونه انجام گرفت مورد تأکید قرار گرفته است.

آقای Wyban خصوصیات جالبی را نیز در خصوص مولدین مورد استفاده در این پروژه عنوان نموده که در زیر آورده شده است:
1- خاصیت SPF مولدین گونه L.p.stylirostris در مرکز High Health برای مدت 15 سال حفظ شده است.
2- مولدین مورد استفاده در پروژه نسل F14 بوده اند(زاده های نسل سیزدهم مولدین اصلی) که در طول این مدت همگی بر اساس صفت وزن و سرعت رشد بهگزینی شده بودند.این موضوع از این نظر جالب و کاربردی است که در سالهای اندکی که از عمر مولد سازی میگو در کشورما میگذرد مسئله inbreeding  و بروز مشکل ضعف ژنتیکی در بین مولدین همواره مورد بحث بوده است.

3- Jim wyban ودیگر اعضاء شرکت کننده در بحث یکی از راههای پیشگیری از همه گیری در بیماریها را چرخش گونه ای(تنوع گونه ای)عنوان میکنند و در این پروژه نیز یکی از اهداف همین مورد ذکر شده است.

اما پیرامون این گزارش تاکنون چه مواردی عنوان شده است؟
یکی از اعضای گروه که نام وی به دلیل شرکت در نمایشگاه کیش در سال 86 برای اکثر میگوپروران در ایران آشناست Herve Lucien- brunنام دارد.ایشان از افرادی است که بحث پیرامون نتایج پروژه انجام شده توسط مؤسسه High Health را آغاز نمود
Herve Lucien- brun عقیده دارد علیرغم رشد مناسب گونه استایلی روستریس ،حساسیت و آسیب پذیری این میگو در هنگام صید و فرآوری یکی از معایب آن محسوب شده و نیز بازار این گونه همچون دیگر گونه ها فراگیری مطلوبی در سطح جهان نداردوبه عبارتی بازار خاص(بیشتر ژاپن و فرانسه) دارد.

Jim wyban در پاسخ این عضو میگوید:
در بازار ژاپن و فرانسه قیمت این میگو دوبرابر میگوی سفید(وانامی)است و در هاوائی نیز نمره گونه استایلی روستریس در تست مزه بالاتر از وانامی بوده است.

اما در جای دیگری Wyban در پاسخ به یکی از اعضاء در خصوص شرایط پرورش استایلی روستریس در استخر آزمایشی می نویسد:
بستراستخر مورد آزمایش پوشش داشته است .به علاوه استایلی روستریس نسبت به وانامی شوری بالاتر(بالاتر ازppt 10 ) و پروتئین بیشتری(بیش از 40 درصد) نیاز دارد.
Erman tjia  از اندونزی ابتدا سابقه معرفی گونه استایلی روستریس را به اندونزی(شرق جاوه،لومبوک،بالی و سومباوا)ذکر کرده و دلیل معرفی این گونه غیر بومی را افت دما در ماه آگوست و مقاومت بیشتر استایلی روستریس نسبت به این شرایط در مقایسه با وانامی عنوان میکند.پس از آن یادآور شده که مطلوبیت بازاری بیشتر گونه وانامی نسبت به استایلی روستریس باعث رویکرد پرورش دهندگان به لیتوپنئوس وانامی و کاهش علاقه به پرورش استایلی روستریس شده است ،ولی با اینحال به دلیل تلفات ناشی از IMNV  (Infectious Myo- Necrosis Virus) که اوج آن در روز پنجاهم(DOC 50) پرورش وانامی(در اندونزی) اتفاق می افتد،شاید گونه استایلی روستریس گزینه مناسبی باشد. Job madrona می گوید: معرفی گونه استایلی روستریس به صنعت پرورش میگو در برونئی(دارالسلام) در سالهای 1999-1998تجربه خوبی بود که نتایج موفقیت آمیزی در پی داشته ولی در سایر کشورهای آسیای جنوب شرق این موفقیت تکرار نشده است و شاید اینبار بتوان موفقیت آقای Wyban را به دیگر کشورها تعمیم داد.

بعلاوه Job عقیده دارد پیشرفت در زمینه ژنتیک میگو خواهد توانست از مشکلات ایجاد شده در توسعه صنعت میگو بکاهد.او بر این باور است که تولید انبوه وانامی در جهان با شرایط فعلی علاوه بر مشکلات زیست محیطی (به واسطه حجم عظیم مواد مغذی که از استخرهای پرورش متراکم و فوق متراکم این گونه به محیط وارد می شود) ممکن است بروز جهش در عوامل بیماریزا را در پی داشته باشد و بنابراین لازم است تنوع گونه ای (چرخش گونه ای)به شکلی در دستورکار پرورش دهندگان قرار گیرد.این عقیده را Erman tjia نیز تأیید میکند و به ظرافت نکته ای را یاد آور می شود: به نظر می رسدطبیعت ، مایل است هر وقت ما پرورش دهندگان به سمت کشت تک گونه ای پیش رفته ایم  حیله جدیدی بر علیه ما بکار بندد.

او تجربه شروع کار در اندونزی را با گونه مونودون،سپس ایندیکوس و پس از آن وانامی، یادآور شده و پیشنهاد میکند گونه جدیدتری (استایلی روستریس و حتی پنئوس اسکولنتوس) نیز در جهت ایجاد تنوع کشت مورد آزمایش  قرار گیرد.
John Brikett از تجربه پرورش این گونه در اکوادوربصورت توأم با گونه وانامی میگوید :نتیجه در سالهائی که بیماری بروز نمیکند خوب است ولی وقتی WSSV شایع میشود استایلی روستریس مقاومتی به مراتب پائین تر وانامی در مقابل این بیماری دارد و به سرعت تلفات میدهد.

در مورد تجربه کار روی استایلی روستریس در برونئی Alex Wong نتایج جالبی را ارائه کرده است:
99درصد بازماندگی،متوسط وزن هنگام صید 27 گرم،طول دوره پرورش125 روز،مساحت استخر 3000 متر مربع و تعداد لارو ذخیره سازی شده 110هزار قطعه.به عبارتی تولید از این استخر 2940.3کیلوگرم یا حدود 9800 کیلوگرم در هکتار بوده است.

اما یکی دیگر از اعضای گروه(Alain Michel) ابتدا مواردی را در خصوص مشکلات در پرورش استایلی روستریس عنوان مینماید که این نکات در ذیل بصورت خلاصه آورده شده است:-پرورش استایلی روستریس نسبت به گونه وانامی سطح مدیریتی بالاتتری را نیاز دارد.-غذای مورد استفاده برای گونه استایلی روستریس بیشتر شبیه گونه مونودون است تا وانامی.درحقیقت این گونه به غذای با پروتئین بیشتر جیره نیازمند است.

-بر اساس تجربه گروه فرانسوی Ifremer که آلن میشل نیز عضوی از آن در دهه هفتاد میلادی بوده ، وانامی از نظر تولید پست لارو و بازماندگی دوره پرورش رتبه بالاتری نسبت به مونودون و استایلی روستریس به دست آورده است .

اما بعد از ذکر این نکات Alain Michel ،عنوان میکند که در کالدونیای جدید ،پرورش استایلی روستریس در سیستم نیمه متراکم در دهه 80 میلادی شروع شده و تاکنون هیچگونه موردی از بروز بیماری را در دوره های گذشته در بین این میگوها مشاهده نکرده اند.او گفته هم اکنون 34 نسل از مولدین دهه هشتاد را تولید کرده اند و بر اساس مستنداتی که وی از آزمایشگاه پروفسور لایتنر ذکر کرده این میگو توانائی بالائی در مقاومت در برابر ویروس IHHNV و نیز افت دما در طول دوره پرورش(تا 22 درجه سانتیگراد) از خود نشان می دهد.وی یکی از دلایل ماندگاری استایلی روستریس را به عنوان گونه پرورشی انتخابی در کالدونیای جدید ، مقاومت این گونه در مقابل سرما ذکر می کند.

اما آلن میشل روایت دیگری نیز از میگوهای استایلی روستریس در کالدونیای جدید دارد:بعضی از پرورش دهندگان به منظور جلوگیری از مشکلات ناشی از همخونی ژنتیکی مولدین ،تعدادی مولد نسل اول را با اقدامات قرنطینه ای شدید از هاوائی وارد نمودند.در سال اول نتایج بسیار راضی کننده بود ولی پس از سال دوم ،بیماری IHHNV در بین میگوهای حاصل از نسل جدید بروز کرده و همه استخرهائی که با این پست لاروها ذخیره دار شده بودند معدوم گردیدند.

این عضو ،دلیل احتمالی را ، درگیر شدن میگوهای SPF وارداتی توسط مولدین بومی میداند و عنوان میکند: شاید به واسطه مقاومت مولدین بومی در برابر بیماری ، این ویروس در آنها بروز نکرده و این مولدین بصورت ذخیره بار ویروسی برای گونه های وارداتی عمل نموده باشند.

آلن میشل در پایان یکی از مزایای گونه استایلی روستریس را توان بالا در تطابق با شرایط اقلیمی جدید برای مولدین این گونه ذکر میکند.

مقالات