از محصولات جانبی تیلاپیا، ساخت انواع کیف و کفش از پوست این ماهی می باشد.(عکس 2)

نمونه هایی از انواع بسته بندی ماهی تیلاپیا برای ارائه به بازار مصرفی:






مقایسه تیلاپیا با انواع دیگر گونه های پرورش:



دوره پرورش این ماهی نسبت به قزل آلا و کپور کوتاهتر می باشد. ضریب تبدیل غذایی این ماهی 9/0 بوده وبازماندگی آن نزدیک 100% می باشد.

میزان خطرپذیری این ماهی پائین می باشد و نیاز به سرمایه گذاری اندکی دارد.
 حدود 75 تا 80% تولید تیلاپیای پرورشی در آسیا صورت می گیرد.
ماهی تیلاپیا در اصل جزء ماهیان آب شیرین و گرمابی می باشد اما با توجه به توانایی زیست در آبهای شور، اکنون بصورت گسترده در آبهای شور نیز پرورش داده می شود و در حال حاضر تیلاپیا نخستین گزینه آبزی پروری در آبهای شور می باشد. دمای مناسب برای پرورش تیلاپیا 30 – 25 درجه سانتی گراد می باشد و در دمای زیر 20 درجه رشد این ماهی کاهش می یابد.
 در جنوب ایران، یک جنس از تیلاپیا بنام ایرانوسیچلا (Irano cichla) شناسایی شده است که البته پرورش آن اقتصادی نیست.
 
ماهی تیلاپیا را می توان در آبهای شور پرورش داد اما این ماهی در آب شور قادر به تکثیر و زادآوری نمی باشد.
 این ماهی قدرت رشد خوبی را در انواع مختلف سیستم های پرورش مانند استخر خاکی تانک های بتونی ، قفس (Pen) پن از خود نشان می دهد.
 البته پرورش در تانک های بتونی هم از نظر مدیریت مناسبتر می باشد و هم به نیروی کار کمتری نیاز می باشد و عملیات تغذیه و صید نیز زمان بسیار کمتری را به خود می گیرد.
 
مهمترین گونه های تیلاپیا:
1- تیلاپیای آبیBlue Tilapia (oreodromis aureus
 2- تیلاپیای نیل(orechromis niloticus)
3-تیلاپیای موزامبیکی oreochromis mossamicus
4-وامی تیلاپیا Wami Tilapia
5- تیلاپیای قرمز Red Tilapia

یکی از ویژگی های این ماهی ، قابلیت پرورش آن با انواع میگو می باشد یعنی هم با میگوی آب شیرین و هم میگو ی آبشور. که این خود باعث ارزش افزوده برای پرورش دهنده شده و سود بیشتری نصیب پرورش دهنده می کند در حال حاضر در کشور تایلند پرورش توام ماهی تیلاپیا با انواع میگو رواج خوبی پیدا کرده در آبهای شیرین تا آبهای شور ppt 30 پرورش ایندو بخوبی انجام می گیرد. در دمای 30-25 درجه مطلوبترین رشد برای این ماهی مشاهده می شود و در دمای 17 درجه تغذیه متوقف می شود.

با توجه به اینکه ماهی تیلاپیا بیشتر با فیلتر کردن آب از فیتوپلانکتونها و زئوپلانکتونهای موجود در آب تغذیه می کند رقیب غذایی برای میگوها که از کف و بستر استخر تغذیه می کنند نمی باشد.
 
پروتئین لازم برای رشد این ماهی در دوره پرورش، از پودر ماهی و سویای موجود در جیره غذایی تامین می شود که همین امر باعث ارزانتر تمام شدن غذای مورد نیاز می باشد. درهنگام پرورش معمولاً اختلاف سایز بین ماهی ها دیده می شود که برای رفع این مشکل برداشت و صید تدریجی روش بسیار مفیدی می باشد چون با صید ماهی های درشت امکان برای رشد ماهیان با سایز کوچکتر فراهم می گردد.
 
یکی از معایب بزرگ این ماهی در هنگام پرورش، تخمریزی بیش از حد آن می باشد که خود باعث می شود ماهیان ریز و بی ارزش در استخر دیده شوند و استخر پرورش ارزش خود را از دست بدهد. یک راه برطرف کردن این مشکل استفاده از گونه های تک جنسیتی در هنگام پرورش می باشد.

بهترین گونه تیلاپیا برای پرورش، تیلاپیای نیلی می باشد که مشکل زاد و ولد و تکثیر بیش از حد و غیر اقتصادی را در استخرهای پرورش کمتر نشان می دهد. درحال حاضر پژوهشگران با استفاده از هورمون های جنسی گه از راه تغذیه به بچه ماهیان نورس تیلاپیا می دهند گونه های تک جنسیتی مناسب برای پرورش تولید می کنند .